Een afwisselende wandeling op landgoed De Horte in Dalfsen, thuisbasis van Landschap Overijssel. Verrassende doorkijkjes, strakke lanen en kronkelende paden.
Startpunt: Parkeerplaats Landgoed De Horte, Poppenallee 39, Dalfsen GPS: 52.4957, 6.20149
De paden kunnen na hevige regenval modderig zijn.
Landgoed de Horte is een eeuwenoud landgoed. Inmiddels is een deel van de bomen aan het einde van zijn levensduur. Begin 2023 hebben we daarom flink onderhoud gepleegd op de Horte. Oude en zieke bomen zijn verwijderd. En natuurlijk hebben we jonge bomen aangeplant om de oude te vervangen.
Ook het lanen- en padenstelsel op de Horte was toe aan onderhoud. Aan de hand van het originele parkontwerp, hebben we verschillende wandelpaden teruggebracht. Zo houden we de historische contouren van het landgoed in tact.
Eind 2011 is het Oeverbankje geplaatst, een kunstwerk van Petra Hekkenberg. De oeverbank is het eindproject van haar studie aan de Design Academy Eindhoven.
De waterkant is een geliefde plek om even halt te houden. Zodra we een bruggetje oversteken staan de meeste mensen even stil om in het water te kijken. De meeste bankjes staan echter op plekken waar je niet echt in het water kan kijken. Daarom heeft Petra Hekkenberg het oeverbankje ontworpen.
Het bankje is een kunstwerk, maar dat neemt niet weg dat je er op mag zitten en lekker je benen laten bungelen boven het water. Maar let op: Doe voorzichtig en houd je kinderen goed in de gaten.
Huis De Horte werd al in 1391 genoemd, het was toen nog een boerderij. De kern van het huidige huis dateert van ongeveer 1760. Na de verkoop in 1828 aan baron van Fridagh heeft deze het pand verbouwd tot een landhuis in neoclassicistische stijl.
In latere jaren werd het pand nog uitgebreid met een serre en een dienstvleugel. In dit landhuis bevindt zich sinds 1970 het hoofdkantoor van Landschap Overijssel.
Ben je hier in de herfst? Neem gerust een appel mee van de grond en laat ook wat liggen voor de mensen die na je komen. Hier in de boomgaard staan verschillende oude appel- en perenrassen. Rode sterappeltjes, grote notarisappels, juttepeertjes, verschillende bessoorten en geurige gele kweeperen.
Ben je hier in de zomer, loop dan eens langs de frambozen en bessen. Als ze rijp mag je er gerust van snoepen.
In de tuin vind je ook wilgen waarvan je de takken kunt gebruiken als binddraad. De leiperen langs het pad vanaf het bruggetje zijn met deze wilgentakjes aangebonden. Van de hazelaars in de tuin gebruiken we de noten. Ook de stokken ervan zijn nuttig, bijvoorbeeld om bonen tegenaan te laten groeien.
Bij Landschap Overijssel kun je regelmatig cursussen volgen over hoogstamfruit, de aanplant en de snoei. Daarnaast is er een leuke en informatieve kennisbank met filmpjes beschikbaar.
Cursus hoogstamfruit? Filmpje?Vanuit het huis loopt een bescheiden zichtas richting Poppenallee. Zo'n centrale as is kenmerkend voor de 'formele' Franse tuinstijl die een groot deel van de 17e-18e eeuw in de mode was. Heel consequent is deze stijl niet doorgevoerd. De tuin is niet symmetrisch en middenin is een speelse vijver.
Rondom de formele tuin zie je de Engelse landschapsstijl; romantische kronkelpaden, waterpartijen, bruggetjes en achter het huis een prieeltje.
In 1978 is een begin gemaakt met de reconstructie van de tuin. Hierbij is uitgegaan van de situatie rond 1900. Fotomateriaal en herinneringen van de vroegere tuinman hebben veel informatie opgeleverd. De vanouds aanwezige fruitrassen en andere plantensoorten zijn teruggebracht.
In de archieven duikt De Horte voor het eerst op in 1391, het was toen nog een boerderij. De kern van het huidige huis dateert van ongeveer 1760. In de tweede helft van de negentiende eeuw kreeg het grotendeels de vorm die het nu heeft. Vanaf de jaren ‘70 is het huis de thuisbasis van Landschap Overijssel.
In de hal van de Horte wordt duidelijk wat de vroegere bewoners bezig hield. Boven de deuren vinden we jachttaferelen en aan de rechterkant vinden we nog de plek waar de jachtgeweren destijds hingen.
De vroegere pronkkamer is tegenwoordig in gebruik als vergaderkamer. Een plek met een prachtig uitzicht op de achterliggende tuin met prieeltje en landerijen.
In de keuken proef je nog altijd de sfeer van vroeger. Een geblokt-betegelde vloer, een groot bijna antiek fornuis, een prachtige kast voor het servieswerk en een gezellig ronde tafel maken de keuken tot een aangename plek om te zijn. Het huis is niet toegankelijk voor publiek.
De composthoop in de tuin van De Horte kun je het best voorzichtig benaderen. Bij mooi weer ligt hier namelijk soms de zeer schuwe en ongevaarlijke ringslang te zonnen. Bij het geringste geluid verstopt hij zich weer.
Ringslangen leggen hun eieren in broeihopen of composthopen zoals de hoop die je hier ziet. Het rottend tuinafval zorgt ervoor dat de temperatuur in de composthoop precies goed is voor de jonge slangetjes om uit hun ei te kunnen komen
De prachtige ringslangen zijn niet giftig. Ze kunnen goed zwemmen en zijn dan ook regelmatig in het water te vinden. Ze vinden in en langs het water hun voedsel zoals kikkers en padden
Ze heten trouwens ringslang vanwege de gele vlekken net achter hun kop. Een enkele keer raken de vlekken elkaar en doet de slang zijn naam eer aan, maar vaak is dat niet het geval. Ringslangen kunnen meer dan een meter lang worden.
Hij is groot, maar kan nog veel groter worden in zijn land van oorsprong, de USA. Daar kunnen deze reuzen wel 115m worden! De mammoetboom of sequaoidendron giganteum is een echte pronkboom. Bewoners van landhuizen lieten met de aanplant van dit soort exotische bomen zien dat ze in goede doen waren.
Een sprookjeshuisje aan het einde van de lindelaan. Maar geen gewoon huis. Gebouwd in 1905 speelden de vroegere heren-eigenaren van het landgoed er een potje biljart onder het genot van een drankje. Later kreeg het huis een woonbestemming. Inmiddels is het in gebruik als Bed en Breakfast.
Elk jaar en ook elk jaargetijde ziet deze akker er anders uit: een kruiden- en faunarijke akker. Landschap Overijssel wil typische (on)kruiden als korenbloem en kamillesoorten er een kans geven. Verder vind je hier slofhak en kleine leeuwenklauw, planten met prachtige namen die hier echt thuis horen.
Het lijkt wel een grote molshoop, maar dat is het niet. Deze bult is een kogelvanger. Als je achter je kijkt zie je een lange rechte laan. Hier oefenden de heren hun schietkunsten. Ze stonden aan het einde van de laan en schoten (voor ieders veiligheid) op de bult.
In de bult zit een houten wand. De boswachter deed jaren terug een onderzoek naar de bult en vond veel platgeslagen kogels in de bult. Duidelijk platgeslagen tegen de houten wand. Ook stelden de jagers hier hun jachtgeweren af om bij de echte jacht zoveel mogelijk raak te schieten.
Vanaf dit punt heb je een mooi uitzicht over de weiden die zich aan beide zijden van de Emmertochtsloot bevinden. Regelmatig bevinden zich in de weiden groepjes reeën die hier grazen. Heel vaak doen ze dat vlakbij de bosrand, zodat ze bij naderend onheil snel het bos in kunnen vluchten.
De Emmertochtsloot slingert zich over De Horte waar ooit een zijtak of misschien wel de Vecht zelf stroomde. Dat weten we niet precies. De loop van de huidige Emmertochtsloot is met behulp van historische gegevens vastgesteld en uitgegraven.
De Emmertochtsloot is onderdeel van het Integraal Waterproject Dalfsen. Dienst Landelijk Gebied, waterleidingbedrijf Vitens, het waterschap Groot Salland en Landschap Overijssel werken hierin nauw samen. Landschap Overijssel wil vooral verdroging van de agrarische gronden tegengaan.
Vroeger lag De Horte in een zeer nat gebied, maar toen de gronden geschikt werden gemaakt voor landbouw, trad er een sterke verdroging op. Daarmee verdwenen ook veel planten- en diersoorten.
Het herstel van het cultuurlandschap werkt. De met mest verrijkte bovenlaag van de grond is op veel plaatsen afgegraven. Daarbij kwamen de zeer oude cultuurgronden weer boven. Het blijft bijzonder maar je ziet dat planten die hier zeventig tot tachtig jaar geleden algemeen waren, terug komen.
Ecologen hebben al verschillende bijzondere plantensoorten ontdekt, zoals Duits viltkruid, waterpostelein en echte koekoeksbloem. Door de oevers van de Emmertochtsloot schuin af te graven, krijgen allerlei planten- en diersoorten die niet op steile oevers gedijen nieuwe kansen.
Als je boven je gemiauw hoort is het waarschijnlijk een buizerd die boven de weiden cirkelt. Door gebruik te maken van de thermiek, de warme opstijgende lucht, kan de buizerd zonder enig zichtbare moeite boven de weiden blijven cirkelen. De buizerd broedt hier op De Horte in de bomen in de bosrand.
Een veelgehoorde kreet: dood hout leeft. En dat klopt. Allerlei schimmels en insecten vinden hun voedsel in de dode boom. Op de insecten komen weer allerlei andere dieren af. Onder of in het dode hout vinden heel veel dieren bescherming. Kijk maar eens onder een dode tak die op de grond ligt.
De laatste jaren laten we meer dood hout in het bos liggen. Ook staand dood hout proberen we in het bos te laten. Bomen die over de paden liggen of bomen die een gevaar voor de mensen in het bos vormen leggen we aan de kant of kappen we.
Op de open gevallen plekken kunnen weer nieuwe bomen ontkiemen. We streven ernaar de inheemse (de bomen die er van oorsprong thuis horen) zoveel mogelijk kans te geven omdat blijkt dat heel veel diersoorten juist profiteren van inheemse bomen.
Dit beheer is succesvol. We zien bijvoorbeeld een toename van het aantal spechten, meestal grote bonte spechten. We horen ook vaak het gelach van de groene specht. Maar ook de zeldzame middelste bonte specht treffen we regelmatig op de Horte.
Tijdens de laatste maanden van de tweede wereldoorlog werden vanaf hier V2-raketten afgevuurd. Op 30 januari 1945 werd SS-Werfer-Abteilung 500 verplaatst naar het landgoed de Mataram. Vanaf diverse lanceerplaatsen werden van hieruit 61 V2-raketten afgevuurd in de richting van Antwerpen. In de buurt van het landgoed de Mataram bevonden zich vijf lanceerplaatsen.
Bij een ongeluk tijdens de lancering werd een "Feuerleitpantzer" vernield. Een "Feuerleitpanzer" was een gepantserd voertuig van waaruit de V2-raket werd gelanceerd. De bevoorrading van de raketten vond plaats vanuit Vilsteren, in de buurt van Ommen. Daar werden de raketten per trein afgeleverd en gelost. Vervolgens werden de raketten naar de lanceerplaatsen vervoerd.
Het buurlandgoed van De Horte is De Mataram. De naam verwijst naar het koloniale Indische verleden van de vroegere bewoner van het landgoed. Deze bewoner was overigens ook de eigenaar van De Horte dat toen Djokjakarta heette. Deze laatste naam was echter geen blijvertje.
Op deze plek heeft vroeger het huis De Mataram gestaan. De brug en de gracht liggen er nog, maar het oude huis is in 1901 afgebroken nadat het torentje was ingestort. Iets verderop is een nieuw huis gebouwd.
Rechts zie je een oud eikenhakhoutbos. Vanaf de late middeleeuwen was eikenhakhout meestal gemeenschappelijk eigendom en mocht het door de gerechtigden worden gebruikt voor de houtwinning.
In de 19e eeuw was eikenhakhout zo geliefd dat men percelen met eiken beplantte om er hakhout te telen. Het eikenhakhoutbos leverde rijshout voor de bakkers en de palingrokerij en brandhout voor de grote steden in het westen.
Hakhout leverde ook 'eek', de schors van de eik. Eek was waardevol omdat het looizuur bevat waarmee dierenhuiden tot leer konden worden gelooid. Eeuwenlang was het eikenhakhout daardoor in trek bij 'eekschillers'.
De eekschillers, die vaak uit Gelderland afkomstig waren en daarom 'Geldersen' werden genoemd, trokken naar de eikenhakhout gebieden en oogstten de eikenstammetjes. De stammetjes werden op maat gehouwen en van de bast ontdaan.
De schors werd in schorsmolens vermalen tot 'run', een natuurlijke looistof die door de leerlooiers in de omgeving en onder meer in Noord-Brabant werd gebruikt. Door de toepassing van chemische stoffen werd de run overbodig en verdween de eekschillerij.
Onder de drukke Poppenallee door loopt een dassentunnel. Niet voor niets, want in deze streken komt het grootste roofdier van Nederland veel voor. Toch kom je hem niet vaak tegen, dit komt omdat het dier pas tegen de avond uit zijn burcht komt.
De das is een alleseter. Hij lust fruit, insecten, maar ook kleine zoogdieren. Om zijn kostje bij elkaar te scharrelen, gaat de das vaak vele kilometers op stap. De drukke Poppenallee is daarbij een echte hindernis.
De das maakt gebruik van de houtsingels die om de weilanden liggen om verdekt zijn weg naar voedsel te bewandelen. De omgeving van De Horte, een landgoed, met boerenland en bos is als leefomgeving heel geschikt voor de das.
Wil je graag een keer een das in het wild zien? Bij Landschap Overijssel kun je van mei tot en met augustus dassen kijken, vanuit de geur- en geluidsdichte dasmobiel.
Dassen kijkenHier zie je een perceel eiken hakhout. Per boomsoort heb je een verschillende cyclus waarin je hout 'oogst'. Voor een eik is dat om de 15 jaar. Het hout dat men hier oogstte werd voor verschillende doeleinden gebruikt. Het diende als brandhout, werd gebruikt in ovens en er werden bezems van gemaakt.
Eikenhout werd vooral aangeplant voor de leerlooierij. Eekschillen is het verwijderen van de schors van de eik. Dit gebeurde in het voorjaar, als de sapstroom van de wortels naar de takken op gang komt.
De 'losgeklopte' eikenschors werd gebruikt voor het looien van leer. Naar schatting is zo’n 70% van de eikenbossen in Overijssel met dit doel aangeplant.
Greppels afgewisseld met hogere stroken grond met daarop bomen. Een bijzonder gezicht als je er langs loopt. Het is een typisch rabattenbos. De grond uit de greppels werd gebruikt om het rabat mee op te hogen.
Met het rabattenbos probeerde de mens droge stroken te verkrijgen waarop dan de bomen, vaak naaldbomen, eiken of populieren voor de houtproductie, geplant werden. De greppels zorgen voor de ontwatering.
Hier zijn in de oude vochtige hooilanden om de paar meter greppels gegraven. De grond uit de greppels werd op wallen gegooid, waar men eikenboompjes plantte. Dit werd gedaan omdat het eikenhakhout meer opbracht dan het hooien van de vochtige hooilanden.
Je bent hier te gast op een route van Landschap Overijssel. Wij beschermen, beheren en ontwikkelen de natuur en het streekeigen landschap met kwaliteit voor mens, plant en dier zodat het er goed leven is.
Zo zetten wij ons o.a. in voor het behoud en herstel van landschapselementen, zoals hakhoutbos en houtwallen, die niet alleen cultuurhistorisch interessant zijn, maar vooral ook ecologische waarde hebben. Onmisbaar voor verschillende dier- en insectensoorten.
Help mee bij de bescherming en ontwikkeling van het landschap in Overijssel en het onderhoud van wandel- en fietsroutes, zodat je kunt blijven genieten van dit mooie, afwisselende landschap!
Meer informatieRoute gemaakt door Landschap Overijssel.